Za pomocą tego bloku można odczytać wartości z tekstu. Odpowiedni wzorzec wyszukiwania jest zdefiniowany we właściwościach.
Spis treści
Wejścia↑
| Skrót | Krótki opis | Opis |
|---|---|---|
| T | Text Input | Tekst polecenia. |
Wyjścia↑
| Skrót | Krótki opis | Opis | Zakres wartości |
|---|---|---|---|
| Lv | Last extracted value | Ostatnia uzyskana wartość | ∞ |
Właściwości↑
| Krótki opis | Opis | Wartość standardowa |
|---|---|---|
| Rozpoznawanie poleceń | Oznaczenia wartości: \v - wartość, \1 - oznaczenie pierwszego bajtu wartości (\2, \3, ...), \h - wartość szesnastkowa Znaki do poruszania się po tekście, pomija: \. = dowolny znak, \w = dowolne słowo, \# = dowolna liczba, \d = cyfra 0-9, \m = Znak A-Z/a-z/0-9, \a = Znak A-Z/a-z, \s12 = pomiń 12 znaków, \iText\i = przejdź za 'Text' Znaki specjalne: \x = liczba szesnastkowa (np. 0x09), \\ = ukośnik, \t = Tab (0x09), \b = spacja (0x02) lub Tab (0x09), \r = powrót (0x0d), \n = nowa linijka (0x0a) |
- |
| Interpretacja wartości ze znakiem | Jeśli zaznaczone, podczas rozpoznawania poleceń wartości \1\2\3\4 będą używane ze znakiem (Signed Integer) | - |
Przykład programowania↑
Rozpoznawanie poleceń może być używane do nawigacji w tekście lub tekście źródłowym oraz do pobierania wartości.
Znaki używane do wyodrębnienia wartości:
\v = wartość liczbowa
\1 = wartość bajtu interpretowanego jako 1. bajt wyjścia (\2, \3, ...)
- Jeśli odebrane dane są interpretowane jako szesnastkowe (np. „\x0A”), otrzymywany jest dziesiętny odpowiednik (10 w tym przykładzie). Ta metoda działa również w przypadku wielu bajtów szesnastkowych (np. „\x0A\x0B”). Po połączeniu te bajty tworzą 32-bitową liczbę całkowitą 0x0A0B, a \2\1 zwraca 2571 w systemie dziesiętnym. Ta sama wartość, po wyodrębnieniu za pomocą \1, daje 10 w zapisie dziesiętnym.
- Jeśli odebrane dane są interpretowane jako tekst, każdy bajt reprezentuje znak ASCII. Na przykład „Loxone” odpowiada znakowi Line Feed o kodzie ASCII 76.
- Dane mogą być używane jako podpisane liczby całkowite, biorąc pod uwagę prawidłową kolejność bajtów i stosując rozszerzenie znaku, jeśli to konieczne.
\h = wartość interpretowana jako liczba szesnastkowa
- Jeśli odebrane dane są ciągiem szesnastkowym reprezentowanym jako tekst (np. „0A”), można je przekonwertować na ich dziesiętny odpowiednik (10 w tym przykładzie).
- Ta metoda działa również w przypadku wielu danych szesnastkowych (np. „0A0B”). Po przekonwertowaniu z szesnastkowego na dziesiętny, „0A0B” odpowiada 2571.
Znaki do poruszania się po tekście:
\. = dowolny znak
\w = dowolne słowo
\# = dowolna liczba
\d = cyfry 0-9
\m = znak A-Z/a-z/0-9
\a = znak A-Z/a-z
\s12 = pomiń 12 znaków
- Na przykład, \s12 pomija 12 znaków, gdy odebrane dane są ciągiem tekstowym.
- Jeśli odebrane dane są ciągiem szesnastkowym reprezentowanym przez sekwencje specjalne (np. \xFE\xFF\x00\x12\xA0\xB0\xC1\xD2\xE3\xF4\x11\x16\x17), to \s12 pominie 12 bajtów szesnastkowych. W tym przypadku przeskoczy za \x16, efektywnie pomijając łącznie 48 znaków tekstowych (ponieważ każdy bajt szesnastkowy jest reprezentowany przez cztery znaki tekstowe).
\iText\i = skok za „Text”
Znaki specjalne:
\x = liczba szesnastkowa (np. 0x09)
\ = Slash
\t = Tab (0x09)
\b = spacja (0x02) lub tabulator (0x09)
⧵r = Return (0x0d)
⧵n = nowa linia (0x0a)
W poniższym przykładzie chcemy wyodrębnić bieżącą cenę gazu ziemnego:
Ponieważ tekst „Natural Gas” jest stały, możemy przejść do tej pozycji w tekście. Aby wyodrębnić bieżącą cenę, musimy pominąć wskazanie czasu. Istnieje kilka opcji, aby to zrobić:
Wariant 1 \d\a
Z \d pojedyncze cyfry i z \a pojedyncze znaki mogą zostać pominięte:
Wariant 2 \#\w
Za pomocą \# można pominąć liczbę, a za pomocą \w dowolne słowo:
Wariant 3 \s8
Ponieważ w tym przykładzie czas zawsze będzie miał taką samą liczbę cyfr i znaków, można je pominąć za pomocą \s8:
